The Legend of Locomotive of Siam

  แทบในทุกวัฒนธรรม ไม่ว่าจะเชื้อชาติใด สิ่งที่มีคู่เผ่าพันธุ์กันมาตลอดเวลาก็คือ "เสียงเพลง”

คนทำงานรถไฟ ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายช่างกล หรือเดินรถ ล้วนมีตำนานมีเรื่องราวและที่น่าสนใจก็คือมี บทเพลงแห่งวัฒนธรรม์องค์กร ไม่ว่าจะเป็นทางการหรือแค่การร้องเล่นเต้นรำกันเพื่อรื่นเริงในวงสุรา วัฒนธรรมเหล่านี้ช่วยจรรโลงและช่วยผ่อนคลายรวมถึงการปลดปล่อยความเครียดในภาระกิจประจำวันให้ผ่อนเบา..เพื่อเติมพลังสำหรับสู้ชีวิตในวันใหม่

 สมัยผมยังเล็ก คนรถไฟรุ่นปู่ตา เมื่อเย็นย่ำสนธยาก็ถึงเวลาแห่งการเสวนาสภาการรถไฟ ซึ่งแน่นอนในบรรยากาศเช่นนั้นมันย่อมอวลอบไปด้วยเสียงเพลงที่ผมได้ยินแทบจะทุกวัน

  เพลง “Blue Skies” เพลงดังของ Frank Sinatra ในยุค 60 ถือเป็นเพลงประจำตัวของ "ลุงเสม"  อดีตช่างไฟรถจักรไอน้ำผู้ล่วงลับที่ดันชื่นชอบบทเพลงที่มักสวนทางกับวิถีค่อนข้างกระด้างแข็งของคนรถไฟฝ่ายช่างกลที่ชีวิตต้องทนกรำกับงานแสนหนักเมื่อเีทียบกับบทเพลงกลิ่นอายแจ๊สนุ่มนวล อย่าง Frank Sinatra   

  เพลงโปรดที่แกชอบฮัมได้แค่ทำนองและท่อนสำคัญเพียงคำว่า "Blue Skies" คือความหมายเพื่อทดแทนความเหงาและเติมความสุขในการทำงานให้กับตัวเอง โดยเฉพาะทุกครั้งขณะทำขบวน และทุกเวลาที่ต้องแหงนมองฟ้าสีครามที่เต็มไปด้วยดาวระยับในคืนค่ำเมื่อยามที่ต้องนำพาขบวนรถและผู้โดยสารควบผ่านรัตติกาลไปยังจุดหมาย กลายเป็นเป็นเพลงที่ผมและเด็ก ๆ ในบ้านพักรถไฟได้ยินกันบ่อยครั้ง

   หรืออย่างเพลงที่แต่งกันเองบรรยายถึงสภาพความเป็นไปของการทำงานที่สนุกสนาน อย่างเพลงไม่มีชื่อที่ขึ้นต้นคำร้องด้วย 

“ ฉึกฉั่ก ๆ ๆ มองดูรถจักรกำลังเปิดไอ...มองดูรถตู้มากมายรถลากไม่ตัดไว้ตามราง.... พวกเราทำงานช่างกล งานหนักไม่บ่นเราทนทำไป...."

   ผมเล่าเรื่องนี้เพราะอยากให้หลายคนที่่สนใจเรื่องราวของสังคมรถไฟในอดีตหรือคนรถไฟรุ่นใหม่ ได้มีความภาคภูมิใจในอาชีพที่ต้องให้บริการสังคม นำพาทุกชีวิตไปสู่จุดหมายได้ด้วยความสะดวก รวดเร็ว และปลอดภัย และสิ่งสำคัญของการเติมฝันแต่งชีวิตให้ก้าวไปสู่เป้าหมายในอาชีพได้ไม่ว่าจะอาชีพใดนั้น คือการเข้าใจชีวิตแบบที่ ชาลส์ เดวิด ทิลแมน  (Charles Davis Tillman)  นักประพันธุ์เพลงศาสนาคริสต์ได้ประพันธ์เพลงที่เปรียบเปรยเส้นทางชีวิตของมนุษย์ไม่ต่างอะไรกับ ขบวนรถไฟที่มีเราคือ พ.ข.ร ที่นำพาขบวนรถไฟชีวิตขบวนี้ แล่นผ่านบนเทือกเขา ซึ่งต้องใช้ความมานะบากบั่น ฟันฝ่าอุปสรรคนานับปการ ไม่ว่าจะเป็น ไต่เขา,เข้าอุโมงค์, ลงทางลาด,ทางโค้ง หรือทางเรียบแสนสบาย  

  เพลงที่ชื่อ Life's Railway to Heaven  หรือแปลเป็นภาษาไทยได้ประมาณ ทางรถไฟสู่สรวงสวรรค์ แต่ผมกลับอยากนิยามให้เป็นแค่ "ทางรถไฟแห่งชีวิต" คือบทเพลงที่ผมกำลังกล่าวถึง และอยากให้หลายท่านได้ลองฟังกันดูครับ

  

 Life's Raiway to Heaven  ชาลส์ ทิลแมน แกเขียนขึ้นในราว ปี ค.ศ 1940 และได้ถูกนำไปบันทึกโดยนักร้องชื่อดังมากมายตั้งแต่ยุคปลาย 50 และแม้นกระทั่งล่าสุดในปี ค.ศ 2012 ก็ยังมีการนำเพลงนี้มาเรียบเรียงจังหวะและขับร้องใหม่โดย Brad Praisley นักร้องเพลงคันทรีอเมริกันรุ่นใหม่

   แต่ที่อยากให้ฟังกันและคิดว่าเป็นเวอร์ชั่นที่คลาสิคเหมาะกับยุครถจักรไอน้ำ ก็น่าจะเป็นอัลบั้มที่ขับร้องโดย แพทซี่ ไคลน์ (Patsy Cline) นักร้องสาวเสียงดีผู้อาภัพที่ต้องจากโลกนี้ไปด้วยวัยเพียงสามสิบปี จากอุบัติเหตุเครื่องบินตก  ในปี ค.ศ 1963

   แพทซี่ ไคลน์ บันทึกเพลงนี้ใน ปี ค.ศ. 1959 ในอัลบั้มที่ชื่อ Here's Patsy Cline ท่วงทำนองที่เนิบ ๆ เป็นจังหวะราวกับเสียงจังหวะของล้อรถไฟที่วิ่งบนราง ทำให้บางที...เพลงนี้อาจเพิ่มความสุขให้หลายท่าน โดยเฉพาะหลายท่านที่ชอบมองหาดวงดาวริบหรี่ในคืนแรม ระหว่างเดินทางบนขบวนรถไฟที่หลายคนชื่นชอบ ลองฟังกันดูนะครับ

เนื้อเพลง Life's Railway to Heaven  

Life is like a mountain railway

With an engineer that's brave

We must make the run successful

From the cradle to the grave

Heed the curves and watch the tunnels

Never falter, never fail

Keep your hand upon the throttle

And your eye upon the rail

Blessed Savior, Thou will guide us

Till we reach that blissful shore

Where the angels wait to join us

In that train forevermore

Oh, Blessed Savior, Thou will guide us

Till we reach that blissful shore

Where the angels wait to join us

In God's grace forevermore